İlk kez 1993 yılında kazara izlediğim ve giderayak yönetmeninin Lina Wertmüller olduğunu yakaladığım 'A Night Full Of Rain (La Fine del Mondo Nel Nostro Solito Letto in Una Notte Piena di Pioggia)' filmi, devrime her yaklaştığında bir o kadar muhafazakar olmaya kaderli 'İtalyan erkeği' ile kapitalizmin ortasına anadan doğan ve içinde bulunduğu tarihsel yetmezliğe rağmen Yoga ile feminist söylem arasındaki coğrafi derinliği her nasılsa bütünleştiren 'Amerikan kadını' arasındaki uzlaşmaz öyküyü anlatır. Filmin ortalarında bir yerde -eğer filmi VHS formatında izliyorsanız dijital göstergelerin yetersizliği nedeniyle size her yer filmin ortasıdır- Wertmüller şöyle dillendirir oyuncusunu:
"Erkeklere dikkat edin, özellikle de komünist ve devrimci olanlara. Onlar diğerlerinden de beterdir. Devrim her zaman kadınlara ihanet etmiştir. Olympe de Gouges kadınları ve kadın haklarını savunduğunda Robespierre'in ne yaptığını biliyor musunuz? Gouges'u giyotine gönderdi!"
Böylesine ajit-propogandist bir sol, hatta 'alternatif sol' sayılabilecek bir feminist söylemin, kendi irrasyonel retoriğine rağmen beni o yıllarda ne kadar heyecanlandırdığını itiraf etmeyeceğim size. Onun yerine, filmin yine ortalarında bir yerde geçen ve kadında 'anatomik kader' olarak örgütlenen Freudian penis hasedinin küçük bir kızın arzusu ile babanın iktidarını nasıl paramparça ettiğinin parodisini sunacağım. Bunun için İngilizce bilmenize gerek yok. 'Pistolino' sözcüğünü ve biraz da olsa kendi kişisel tarihinizi takip edin yeter. Nasıl olsa Marco'nunki hep sizinkinden daha büyük! Ve daha büyük olacak!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder