Geçen gece Wilhelm Reich'tan, bilmediğim bir mekanda tam sekiz saat blok ders aldım. Ben oturuyordum ve o ayaktaydı. Bir süre sonra yorulduğunu hissedip oturması gerektiğini söyleme ihtiyacı duydum ancak sonrasında utandım. Reich, sürekli sigara içiyor ve elini saçları arasında gezdiriyordu. Söylediklerinin hiçbirini hatırlamıyorum. Sadece son sözü kaldı aklımda.
"Kömürün siyahında kendi geçmişinin yüzlerini ara..."
Siyah, bastırılarak kemikleşmiş olanın rengiyse, altındaki saf elmas kimin yüzüne ait? Yakılmış ve yakılmamış olanı kendi tözünde saklayan bu materyal, bedenin ölümünden önceki ve sonraki cevherinin metafizik olmayan doğasını temsil ediyor. Tıpkı eşelenen toprağın saptırılmış ensest 'işlemi' olmasına benzer biçimde, kazdıkça yoğunlaşan kömür de yasağı yasaklayarak kendiliğin arzularını kamufle eden siyah bir 'içsel savaş' boyası. Reich, madene inmemi istiyor. İşçilik istiyor. Marksist bir psikanalist daha fazlasını isteyemezdi.
kendi huyumun dibine ulaştım, su ve topraktan kurtulunca sevindim.
YanıtlaSilKadın, ana gösterendir. Kurtuluş yok.
YanıtlaSilSigmund Freud'un öğrencisine yaraşır bir istek..
YanıtlaSilGazetede okudum bu yazıyı,çok başarılı,tebrikler.