20 Şubat 2010 Cumartesi

Léolo



1997 yılında, oyuncu sevgilisiyle birlikte uçak kazasında ölen yönetmen Jean-Claude Lauzon, bu müthiş filmle şiire bulaşmaksızın nasıl şiirsel bir film yapılabileceğinin formülünü bıraktı bize.

Formül: Söz ile özneyi eşlemek yerine, söz ile nesneyi eşlemek. Böyle bir denklemde, görselin vazgeçilmez temsili olan nesne, çok geçmeden sözü ele geçirerek onu kendi suskunluğuna hapsedecektir. Şiirsel olan, suskunlukta gizlidir...

Sahne özeti: Sevgi ve nefretin eyleme konma aşamasında duyulan korku gericidir. Başka bir kadın sevmek yerine aynı kadını yeniden sevmeyi öğütleyen o korku, kas ve kişilik zırhlarını örgütler. Ancak aslolan, kişilik zırhının kas zırhından güçlü ve bir balığın, kılçığından daha savunmasız olduğu gerçeğidir.

3 yorum:

  1. domatesin çocuğu léolo. düş kesilmiş léolo lezono.

    çok özgün, cüretkar, erotik, tuhaf ve unutulmaz... en filmim...

    "mısra terbiyecisi haklıydı. yanyana getirilen kelimelerde bir sır vardı."

    YanıtlaSil
  2. “Words make love with one another.” Breton.

    YanıtlaSil
  3. «Par un mot tout est sauvé. Par un mot tout est perdu.» André Breton

    YanıtlaSil