Lina Wertmüller's A Night Full of Rain

Bakın bu filmi 1992 yılında ve şu anda sahip olduğum belleği büyük oranda besleyen İzmir'deki evimde izlemiştim. Yanımda, yer yer kaçmış ince siyah çorapları ve balataları yenmiş topuklu ayakkabılarıyla Bayan A. vardı. 

Onu hep kıskandığımı hatırlıyorum. En çok da başkalarının vakası olduğu zamanlarda. Ne zaman bir terapiyi orta yerinde terk edip de bacaklarını simetrik olarak iyi yana, yanıma açsa, adının baş harfi yavaşça değişir ve başka bir vakaya, başkalarının vakasına dönüşürdü.

12 Haziran 1992 günü ve tam da sizlerle paylaştığım bu filmin ortalarında bir yerde bana doğru döndü ve dolu dolu gözlerle şöyle söyledi: 'Tan, sana daha dikkatli baktığımda, giderek Giancarlo Giannini'nin aşağılık suratıyla yer değiştirdiğini görüyorum. Bu böyle yürümeyecek. Seninle daha fazla yapamayacağım. Çünkü sen, kazanamadığında küsüp ağlayarak uzaklaşan ve küfürler yağdıran bir çocuksun. Ama yaz bir kenara; sen benden ayrılmadan önce ben senden ayrılacağım!'  

Kimin kimden önce ayrıldığına dair duygusal manevraları, 'özne merkezci' sayısal birer bilgi haline getiren kendisinin, sonraki yıllarda bakanlıkların istatistik bölümlerinde görev yapacağına olan inancım sonsuzdu. Ancak yanılmışım. İki hafta önce aldığım bir haber, şiddetli psikozdan mustarip olan Bayan A'nın özel bir hastanede yatıyor olduğu gerçeğinin altını çizdi. Bir süre ne düşüneceğimi bilemedim ancak kendimi toparlar toparlamaz VHS arşivime göz atıp onunla izlemiş olduğum Wertmüller'in bu filmini yeniden hatırlamaya karar verdim. Ve sonraki günlerden dün geceye kadar olan zamanda filmi birkaç kez daha izledim. 

Üç-dört kadeh, çok geçmeden bu nostaljik filmin sonunu getirdi. Final sahnesinde, kazanamadığım zamanlarda küsen yüzüme, son jenerikte ise kazanamadığım zamanlarda ağlayarak uzaklaşan benliğime dokundum. Tam o sırada, yani saat 23:40 civarında ani bir telefon geldi. Yaklaşık 20 yıl öncesinin nefret ettiğim kadın seslerinden biri, verdiği haber sonrasında, kazanamadığım zamanlarda küfürler yağdıran dudaklarımı aniden mühürledi; Bayan A'nın bu sabaha karşı intihar ettiğini ve cenazesinin yarın kalkacağını söyledi. Telefonu tereddüt etmeksizin kadının suratına kapatıp banyoya doğru ilerledim. İki elimle lavabodan destek alıp aynaya baktım, sonra daha dikkatli baktım. Ve yüzümün, kendi gölgemde beslediğim kadınlardan birinin daha yüzüyle yer değiştirdiğini gördüm.

Cenazeye gitmedim.