Olağanüstü olanı içerden çökerterek kendi geçmişinin bir tarafını asil, diğer tarafını ‘yok’ kılan genetik bir lekesin. Çoğu zaman yaşadığın yalnızlık, paha biçilmez bir deniz kabuğunun içinde can çekişmekte olan yeşil bir çekirgeye benziyor, güçlü bir görsellik yaratsa bile ölümün bellek dışı görkeminden kaçamayarak kendi sıçrama fantezisinin ayak ucunda yok olmayı bekleyen yeşil ve biçimsiz bir yalnızlık... Sevgili Zoe, pıhtılaşmış kan kozasında ayakların altındaki saat durduğunda, sekiz yaşındaki halinden farksız bir 'ben olmayan' ve 'sen olmayan' yaşayacağız!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder