Eğer fotoğrafçı, düşünde gördüğü bir fotoğrafı çekerse fotoğraf gerçeküstü, düşünde görmeyi talep ettiği bir fotoğrafı çekerse, fotoğraf daha da gerçeküstü olur. Aradaki talepkarlık, fotoğrafın, simgesel düzenin bir parçası olmasıyla ilgilidir. Ekteki fotoğraf, alındığı yaşamın içinde ve bütünün parçasıyken hemen hemen hiçbir anlam ifade etmezken, alındığı biçimde ve taşıdığı parça özelliği dahilinde ise önemli bir sorunun yanıtı olma görevini üstlenir. Aslına bakılırsa soru ve yanıt, tıpkı semptom gibi çatışma ve çözümü aynı organda yansıtan bir ikili oluştur. Bu organ, açıkta bırakılmış memenin ta kendisidir. Memeyi mizansen durumuna indirgeyen, simgesel düzenin fantezi alanıdır. Bu alanı yaratan ise fotoğrafın bakış açısıdır. Memeyi açıkta bırakan vurgu, bakışın kendisindedir yoksa memenin arzusunda değil. O halde diyebiliriz ki fotoğrafa konu olan kadın, bakıldığı yer dışında hiçbir yerdedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder