Esaretin teşhiri: Sondan üçüncü delikte kitlenmiş mazoşist sınıf bilincinin haz oktavı. Kadının beyincik bölgesi olarak tanımlayabileceğimiz ‘ense’ alanının işgal edilerek deri el yazmalı bir tabula rasaya dönüşmesi.
Teşhirin esareti: Gösterildiği andan itibaren daha güçlü bir gizlenme alanına duyulan sonsuz ihtiyaç. Hapsedilmişlik duygusunu aşarak, açığa çıktığı yerde / anda yapayalnızlığa kapaklanan duygusal meteor.
Acı kolektif bir duyumdur, hüsrana takıldığı anda yalnızlığa dönüşür. Hazzın karşıtında acı değil, sadece yalnızlık vardır. Yalnızlığın erojen bölgesi ‘bakış’tır, ne kadar okşarsanız okşayın boşaltamazsınız onu; rengi tan kırmızısı, kokusu, galaksi mavisidir.
Haz da acı gibi kolektiftir. Kestirilemez olduğunda başkasının arzusuna, önceden planlandığı anda sadece kendi anlamına dönüşür. Acının erojen bölgesi, yazılı tarihidir, bu yüzden tenle birinci elden ilgisizdir.
Mazoşistler ezilenlerin yanındadır. Onların sınıf bilinci, ‘esaret altında nefes tutmak’ sloganını esas alır. Mazoşist hareketsizliğin ya da mazoşist bireyin sınıf / sızlık mücadelesi içinde yeri yoktur. Bir mazoşist için devrim, özenle seçerek kestirme olmaktan uzaklaştırdığı kendi acısını katedebilmek üzerine kuruludur.
Ötekinin emeğe dönüştürdüğü acı, mazoşistin ‘yalnızca’ kendisiyle paylaşabileceği tek cevherdir.