Son Değilmiş, Eylül Yine

Bayanlar baylar,

Paylaştığım fotoğrafların ilki, doğduğum haberini adında sesli harf olmayan bir Narodnik gazetesinden alan babama ait, yıl 1975... Diğer fotoğrafsa babamın aldığı haberle eş zamanlı olarak lensin batı ucunda beni dikizlemekte olan anneme sunduğum erotik bakışın temsili... Ey insanlar! Bakışıyor olmanın doygunluğu, oraya buraya bırakılan biberonların sunduğu sınırlı oral hazdan da sessiz harflerden oluşan doğum haberlerinden de daha besleyici, daha güçlü...

Ve son olarak paylaştığım şiir, aynı adlı adamın; yani babamın, tam da içinde bulunduğumuz 'Eylül' adına, Eylül ayına yazdığı üç perdelik kelamın yalnızca son iki perdesini içeriyor. İyi doğumlar, iyi kesişmeler, iyi okumalar...

SON DEĞİLMİŞ; EYLÜL YİNE

13.00 

ajans haberleri!

tırnaklarımın arasına dolan kullanılmamış günlerden önce 

özgürlük meydanına sırtını dönmüş, önden kopçalı 

iki mermer anıtın tülünü açarken hatırlıyorum parmaklarımı 

yüzünüzü geçen serin akıntı boğmamıştı henüz sizi 

ve cinayet yeri saymıyordunuz henüz göğüslerinizin ucunu 

karşı kaldırım kadar uzaktı şehir; bomba tayyareleri, topçu ateşi 

kadar uzaktı, İskenderiye’deki iki yüz İngiliz esir 

bir düğüm daha atıyormuşum meğer düğümlerinizin üstüne 

Ortaşark’tan tebliğler: ah, gözlerinize düşen çöl ve şehir tiyatrosu

22.00 

radyo salon orkestrası

buzlu bira, halis kahve, inhisar şarabı 

sizi saadete götüren pudranın rengi ne 

ve vadesiz varlığınızın sırrı

N.D.