Uzun yıllar sen olduğumu, sende olduğumu ve yine sana döneceğimi düşündüm. Biri ölü, diğeri daha ölü iki düşüncenin birbirlerine çarpmaksızın birbirlerinin içinden geçtiği bir hayatı bahşettiğin için minnettarım sana. Adın arzumun kabuğu, sözcüklerin vicdanımın sağlamasıdır. Şimdilerde çocuksu bir ayrılık refleksiyle senden koparak adına 'kendilik' denilen bir başka varlığı, bir başkasının zamanını yaşıyorum. Hayatından adımı kazımak tam 20 yılımı aldı. Bağışla beni; sesini terk ettiğim, bakışından uzak bir bakılan nesneye dönüştüğüm için. Adına 'özgürlük' denen şu ölü dizeyi, şu aksak 'değer' parçasını daha da büyük bir özgürlükle yok ederek sana dair miş'li geçmekte olan bir zaman algısı yarattığım için bağışla beni. Sevgimi itiraf edebildiğim tek insana...
hiç yokken hep oluşumun benden çaldırtıp bıraktığı sonsuz boşluk için tüm kölelerime teşekkürler. gidenlerden seni de bana eklemedim, seni deli gibi de özlemedim . nokta çünkü aslında paylaşılmak istenenler yok oldu, özgürlüğünü benden çalmış köle olduğun anlaşılınca, son olsun artık, sıkıldım bir nokta daha gelmesin yanına aman ya
YanıtlaSilÇekilen fotoğrafta netliğin bende olduğunu ancak görebildim.
YanıtlaSil