Güldüğü zamanlarda bakışlarını Anatole France'dan Lewis Carroll'a dönüştürebilen Lübnanlı bir kızla tanıştım. Kasıklarına yer çekimi dövmesi ve Stockholm melankolisi yakıştırmış olan bu kız, tecrübe ettiği her gece uçuşunda, ayaklarının ucunda dahi olsa, bir biçimde inebilmeyi başardı bedenime! Hemen her boşluğu doldurmaya eğitimli nefesi, tam da dinlediğim şarkı (Tom Waits, Summertime / Burma Shave - Austin, 1978) çalmaya başladığında, güncelliğini özenle lekeleyen mitolojik bir peçe izine, bir peçe sürçmesine dönüşüverdi aniden!
'Passage Pub' Tom Waits çalmaz Tan, yalanlarını kendine sakla!
YanıtlaSil