Tam 8 yıl önce bugün, 'Agitprop Surrealizmin Hizmetinde Seksüel-Politik Animasyon' olarak tanımladığım 'Felix Und Scorpion' filmini olması gerektiği biçimde tamamlayarak o yıllarda kendi içimde var olan ancak hiç de varoluşa ait olmayan travmatik boşluğu bir nebze de olsa doldurmayı başarabildim.
Ve bugün, yalnızca kendine hayrı olan bu stilistik başarıya istinaden filmde yer alan nesnelere birer davetiye göndererek toplanma kararı aldım. Cismini anmak istemediğim ve nedense hala şahsıma dair düşmanca duygular besleyen birkaç nesne dışında, filmdeki diğer tüm nesneler beni kırmayarak davetime ortak oldular. Yaklaşık dört saat süren, kutlamayla karışık önemli kararların alındığı ve neredeyse bana hiçbir söz hakkının tanınmadığı toplantının sonucunda, paleolojik düşüncenin 'Sürreal Nesne' oluşumuna nasıl müdahale etmesi gerektiği ile ilgili bir dizi görüş üretildi.
Ani gelişen bu toplantının gizlilik sürecine duyduğum saygı gereği, sürrealizmin yakın geleceğine dair titizlikle alınan kararları sizinle paylaşmayacağım. Ancak her biri kendiliğinden özerk nesnelerin, uzun zamandır yüz çevirdiğim üretim sürecine yeniden dahil olmam gerektiği üzerine gösterdikleri ısrar, beni hem dramatik anlamda etkiledi ve hem de her daim kul köle olduğum ideolojik hayaletim önünde küçük düşürdü.
Tüm bu haklı suçlamaların akabinde, önümüzdeki yıl 'Nesnenin Gölgesi Öznenin Üzerine Düşer' isimli ilk kişisel ve Post-Melankolik sergimi açacağımı hepinize müjdelemek istiyorum.
PS: Üstteki fotoğraf, basit bir yıl dönümü kutlamasıyla başlayan ancak kısa sürede nesneler tarafından ucuz bir reformist olduğum gerekçesiyle şahsıma yapılan suçlamaların en hararetli anında çekilmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder